[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””]
Op dit moment staan honderdduizend mensen met een arbeidsbeperking aan de kant. Zonder werk en zonder kans op ontwikkeling. We kunnen stellen dat de banenafspraak is mislukt en dat de Coronacrisis hierbij niet heeft geholpen. Wat nu?
[/fusion_text][/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””]
Nederland wil transformeren van verzorgings- naar participatiestaat. De Participatiewet van 2015 heeft als uitgangspunt dat iedereen naar vermogen deelneemt aan de samenleving en zoveel mogelijk in zijn of haar eigen onderhoud voorziet. De banenafspraak (2013) valt onder deze wet en houdt in dat er 125.000 extra banen worden gecreëerd voor mensen met een arbeidsbeperking. In de marktsector moeten 100.000 banen worden gerealiseerd en bij de overheid 25.000 banen in een tijdsbestek van tien jaar.
BANENAFSPRAAK
Vicevoorzitter FNV Kitty Jong stelt dat zowel de overheid als het bedrijfsleven achterblijven met het nakomen van de banenafspraak. Kitty Jong: “De wet sociale werkvoorziening, met onder andere de sociale werkplaatsen, is in zijn geheel overboord gegooid. Er was veel kritiek op dit systeem, maar er zaten ook goede kanten aan. Het was een gestructureerd systeem dat werkte. Wij zijn van mening dat de oplossing ligt in een landelijk netwerk van sociale ontwikkelbedrijven. Dit zijn bedrijven die de juiste kennis, kunde, infrastructuur, begeleiding, werkgeverscontacten en het werk hebben. Zij plaatsen mensen met de juiste begeleiding en scholing bij werkgevers. Of ze fungeren als vangnet, voor degenen bij wie dat (al dan niet tijdelijk) niet lukt. Medio september presenteert de FNV de doorrekening van hun plan voor sociale ontwikkelbedrijven aan de politiek. Wanneer deze ontwikkelbedrijven worden gerealiseerd kunnen mensen met een arbeidsbeperking echt weer meedoen in onze samenleving. Kitty Jong: “Hier moet eerst voor worden geïnvesteerd. FNV vindt dat volkomen terecht gezien de forse bezuinigingen op deze kwetsbare groep, die eerder plaatsvonden bij invoering van de Participatiewet. Wanneer zij een baan krijgen, betaalt zich dat echter ruimschoots terug. In vorm van minder uitkeringen, schuldhulpverlening en zorgkosten, en meer inkomstenbelasting. Werken heeft een positief effect op de eigenwaarde van deze grote groep en draagt het bij aan hun gezondheid en welzijn. Zij tellen mee als ieder ander. Dat voelt nu niet zo. Mensen met een arbeidsbeperking worden nu nog deelnemers aan de Participatie wet genoemd. Bozer kun je ze niet maken. Zij zijn ook gewoon werknemer en willen als dusdanig worden gezien en genoemd.”
CORONACRISIS
Het achterblijven van de banenafspraak is mede te wijten aan de coronacrisis. Volgens Inge Redeker van Vilans, de landelijke kennisorganisatie voor langdurende zorg, moeten we leren van de aanpak van de coronacrisis. “Iedereen in de zorg werd in blinde paniek over één kam geschoren. De aanpak was erg van boven opgelegd en we zijn teruggegaan naar denken vanuit het medische model. Mensen met een beperking zijn echter zoveel meer. In de volgende fase moeten we kijken naar individuele situaties met oog voor wat nog wel mogelijk is en niet alleen wat niet kan. Wij zijn van mening dat we breder moeten kijken dan alleen viruspreventie en gezondheidsrisico’s. Het gaat immers ook om kwaliteit van leven, sociale relaties en angsten. We zullen ook moeten nadenken over regels die je langer vol kunt houden. In het begin was het heel streng en dat was redelijk te doen omdat we dachten dat het voor een korte periode zou zijn. Dat bleek niet het geval te zijn. Er is ook veel misgegaan in de relatie tussen zorginstellingen en bijvoorbeeld ouders van mensen met een beperking. Een belangrijke stap die met spoed moet worden genomen is het herstellen van deze relaties.”
EEN GOED GEVULD LEVEN
Of er een tweede corona-golf komt zal de komende periode duidelijk worden. Feit is dat 100.000 mensen met een arbeidsbeperking ongewild werkeloos zijn. “Werken betekent voor mensen met een arbeidsbeperking het leiden van een goed gevuld leven waarin ze diverse waardevolle rollen vervullen,” legt Redeker uit. “Dit goed gevulde leven leidt tot contacten en activiteiten wat mensen onafhankelijker maakt op tal van vlakken. Mensen met een beperking hebben het recht om zich te ontwikkelen en hun talenten en krachten te benutten. Zij horen bij onze maatschappij, net als ieder ander.”
INCLUSIEVE SAMENLEVING
Deze talentvolle en gemotiveerde werknemers bieden ondernemers kansen. Het zijn gewoon arbeidskrachten, er is geen sprake van liefdadigheid. Kitty Jong: “Ondernemers denken vaak dat het een heel gedoe is om vergoeding aan te vragen maar dat valt reuze mee. Het is heel belangrijk dat mensen met een arbeidsbeperking weer deel gaan uitmaken van de arbeidsmarkt. Je wilt immers geen tweedeling in de samenleving, dat verzwakt ook de economie. We pleiten voor een inclusieve samenleving omdat inclusiviteit de samenleving divers en sterker maakt. Voor mensen met een arbeidsbeperking houdt inclusie niet alleen in dat ze kunnen werken maar dat zij erbij horen in de breedste zin van het woord.”
[/fusion_text][fusion_gallery layout=”” picture_size=”” columns=”” column_spacing=”” gallery_masonry_grid_ratio=”” gallery_masonry_width_double=”” hover_type=”” lightbox=”yes” lightbox_content=”” bordersize=”” bordercolor=”” border_radius=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” /][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
