Patiënten die lijden aan het Restless Legs Syndroom (RLS) ervaren periodiek een onbeheersbare drang om de benen of armen te bewegen. Dit leidt tot chronisch slaaptekort en een breed scala aan lichamelijke en psychische problemen. Volgens Louise Hageman, voorzitter van de Stichting Restless Legs, is bij de diagnose en behandeling van RLS nog een wereld te winnen. “RLS-patiënten hebben een specifieke behandeling nodig van gespecialiseerde artsen.”

RLS is een chronische, ongeneeslijke neurologische aandoening met een progressief verloop: bij de meeste patiënten verergert de aandoening gedurende hun leven. Het komt voor bij 5 tot 10% van de Nederlandse bevolking, waarbij 2,5% van de Nederlanders aan een ernstige vorm van RLS lijdt. Een van de problemen waar veel patiënten tegenaan lopen, is een late of verkeerd gestelde diagnose. Artsen denken bijvoorbeeld vaak eerst aan beenkrampen of spataderen en schrijven aanvankelijk de verkeerde medicatie voor. Bij patiënten die wel de juiste medicatie krijgen, zoals dopamine-agonisten, kunnen echter ook ernstige problemen optreden.

Augmentatie

“Bij sommige patiënten die behandeld worden met dopamine-agonisten worden de klachten steeds erger,” aldus Hageman. “De behandelaar denkt dan misschien dat de dosering verhoogd moet worden, maar dat heeft juist een averechts effect. Je komt dan in een vicieuze cirkel terecht omdat de klachten alsmaar erger worden en de medicatie steeds weer verhoogd wordt. Dit fenomeen heet ‘augmentatie’. Het is een bijwerking van langdurige dopaminerge therapie dat de klachten bij sommige patiënten erger kunnen worden. Maar ‘meer medicatie’ is in zo’n geval dus absoluut niet beter.”

Drug “holiday”

Augmentatie wordt soms behandeld met een “drug holiday”: het tijdelijk stoppen van de dopaminerge medicatie. Volgens Hageman is dit echter alles behalve een “vakantie” en gaat het ook vaak mis bij de uitvoering ervan. “Sommige behandelaars laten een patiënt in één keer stoppen met alle medicatie,” aldus Hageman. “Een soort ‘cold turkey’. Dat is voor patiënten een vreselijke ervaring. Tijdens de ‘holiday’ kan je de patiënten prima andere medicatie geven om de periode zonder dopaminerge medicatie te overbruggen. In de praktijk wordt dat echter vaak niet gedaan.”

Ook schort het volgens Hageman te vaak aan goede begeleiding tijdens de augmentatie-behandeling. “Naast andere medicatie is in deze fase ook ontzettend belangrijk dat gespecialiseerde hulpverleners begeleiding op maat geven. Het is alsof je in de keuken een moeilijk gerecht bereidt met tientallen ingrediënten. Niet iedereen heeft daarvoor de kennis en de vaardigheden, terwijl RLS-patiënten wel de beste behandeling verdienen.”

Ga voor meer informatie naar:
https://www.stichting-restless-legs.nl/